Stres

Stres jest zaburzeniem homeostazy spowodowanym czynnikiem fizycznym lub psychologicznym. Mówimy o stresie jako o bodźcu, reakcji lub procesie. Stres może powstawać pod wpływem codziennych wydarzeń. Najczęstszymi objawami stresu są pobudzenie emocjonalne, wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie akcji serca, ból głowy, ból brzucha, przyspieszenie oddechu, suchość w ustach, gęsia skórka, wzrost stężenia glukozy we krwi lub przyspieszona perystaltyka jelit.
Stres jest zjawiskiem powszechnym, ma motywować nas do działania. Jednak gdy trwa zbyt długo, staje się przewlekły i jest zbyt silny przekraczając możliwości jednostki może doprowadzić do wykształcenia się m.in. zaburzeń lękowych, depresyjnych i wypalenia zawodowego.

Zaburzenia lękowe

Zaburzenia lękowe grupa zaburzeń, których wspólnymi cechami są nadmierny strach i lęk. Najczęściej występujące objawy to nadmierne martwienie się, reagowanie nasilonym lękiem, napady paniki, unikanie sytuacji potencjalnie trudnych, np. zakupy, szkoła/praca. Często towarzyszące są objawy somatyczne, np. ból lub dyskomfort w klatce piersiowej, uczucie dławienia się, uczucie duszności, nadmierna potliwość, roztrzęsienie, napięcie mięśniowe, uderzenia gorąca lub dreszcze.
Do zaburzeń lękowych należą m.in.: fobie specyficzne, agorafobia, fobia społeczna, lęk paniczny, zespół lęku uogólnionego, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.

Bezsenność

Bezsenność jest to subiektywne poczucie pacjenta, że jakość lub ilość snu jest nieodpowiednia. Typowe objawy to skargi na trudności z zaśnięciem, trudności w utrzymaniu ciągłości snu, wczesne budzenie, poczucie złej jakości snu, obawy, że wynikające z bezsenności napięcia, drażliwość, senność i trudności w skupieniu uwagi zakłócają funkcjonowanie w ciągu dnia.
O bezsenność nie mówimy, gdy dochodzi do przygodnych trudności ze snem spowodowanych np. powrotem z wakacji lub infekcją. Takie trudności uważane są na naturalną reakcję fizjologiczną organizmu, przemijająca w momencie powrotu do równowagi rytmu biologicznego.

Zaburzenia depresyjne

Zaburzenia depresyjne (zespoły objawów depresyjnych występujące w przebiegu chorób afektywnych) mogą przejawiać się obniżeniem nastroju, utratą energii, negatywizmem, unikaniem kontaktów z rodziną i znajomymi – tendencją do samotności , utratą zainteresowań lub wcześniej podejmowanych form aktywności, myślami samobójczymi, utratą apetytu, obniżonym poczuciem własnej wartości, zmniejszonym poczuciem pewności siebie, niezdolnością do przeżywania przyjemności.
Do zaburzeń depresyjnych należą m.in. depresja (łagodna, umiarkowana, ciężka), zaburzenia depresyjne nawracające.

Zaburzenia nastroju

Zaburzenia nastroju są grupą zaburzeń w których występują zaburzenia emocji, nastroju i aktywności. Wśród najczęściej spotykanych objawów w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej lub jednobiegunowej obecnych podczas epizodów depresji są: obniżenie nastroju, uczucie niższości, brak wiary we własne możliwości, uczucie ciągłego zmęczenia, bezsenność lub nadmierna senność, spowolnienie, obniżenie libido.
Epizody maniakalne charakteryzują się: nadmiernym podwyższeniem nastroju, przewartościowywaniem własnej osoby, nadmierną wiarą we własne siły, poczuciem energii, gonitwą myśli, nadpobudliwością psychoruchową lub stale odczuwanym podnieceniem.
Do zaburzeń nastroju należą m.in. zaburzenie afektywne dwubiegunowe (ChAD), dystymia, cyklotymia.